بررسی میزان دوز سطحی پوست و دوز مؤثر برای رادیوگرافی در بخش مراقبت های ویژه ی نوزادان

در طول مدت بستری، برای نوزادان نارس (premature) و یا بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه ی نوزادان (nicu یا neonatal intensive care unit)، تعداد زیادی رادیوگرافی انجام می شود. به دلیل آن که نوزادان اندازه ی کوچکی دارند، در هنگام رادیوگرافی، بخش بزرگی از آناتومی آنان در میدان تابش قرار می گیرد. از طرف دیگر نوزادان، نسبت به پرتو حساس تر از بالغین هستند و خطر سرطان ناشی از تابش در آن ها، 2 تا 3 برابر بیشتر از بالغین است. از این رو، ارزیابی پرتوهای رسیده به نوزادان، ضروری به نظر می رسد. محققان کمیت هایی نظیر دوز ورودی پوست (esd یا entrance surface dose)، دوز مؤثر (ed یا effective dose)، kerma (kinetic energy released in material) و پرتوهای پراکنده را در بخش مراقبت های ویژه ی نوزادان اندازه گیری کرده، با مقادیر استاندارد پیشنهاد شده مقایسه کرده اند. بیشتر مطالعات انجام شده نشان می دهد که هر چند میزان پرتوهای رسیده به نوزادان کم است، ولی بنا بر اصل حداقل میزان منطقی دست یافتنی (as low as reasonably achievable یا alara)، باید تابش در حداقل ممکن نگه داشته شود. هدف از این مطالعه، بررسی تحقیقات موجود در این زمینه، ارایه ی راه کارها، بیان پیشنهادها و آموزش های لازم برای پرتوکاران و نیز کاهش دوز در ازای حصول تصاویر با کیفیت بالا در بخش مراقبت های ویژه ی نوزادان بود.